DÖYÜŞÇÜ JURNALİST QARDAŞIM

Üzeyir Cəfərov.

Hərbi ekspert, ehtiyatda olan polkovnik.

     Qarabağ müharibəsi illəri mənə çox şeyi verib. Özümlə bağlı olanı yazmayacağam, bu doğru-düzgün olmaz. Amma məni elə bənzərsiz, elə unikal İnsanlarla, şəxsiyyətlərlə tanış edib ki, bu günün özündə də mən o bənzərsiz, çox təvazökar Şəxslər və sözün əsl mənasında Şəxsiyyətlərlə fəxr edirəm və qürür duyuram. Onlardan biri də mənim dəyərli ziyalı qardaşım Adil bəy İrşadoğludur. Qarabağ müharibəsinin ən ağır, ən mürəkkəb çağlarında bu mərd və mətin insan heç nədən çəkinmədən ön xəttdən, döyüşlərin içindən minlərlə, on minlərlə əsgər və zabitimizin real həyatını o vaxt çalışdığı Azərbaycan Dövlət Televiziyası vasitəsiylə milyonlara təqdim edən şəxs olub. Onun hər gəlişi şəxsən mənim üçün bir toy-bayram idi. 

     Füzuli döyüş briqadasının komandir müavini kimi. Onun sürünə-sürünə hələ o vaxt tam hazır olmayan və hərb elminin tələblərinə cavab verməyən səngərlərdə əsgər və zabitlərdən müsahibələr alması, onlar haqqında oçerklər hazırlaması. sözlə ifadə edilə biləcəyi çox çətin bir mənzərədir. Yəqin ki, o tarixi kadrları indi kim görsə, bəlkə də heyrətə gələr. Amma bu gözəl insanın o qədər şirin, o qədər isti, doğma münasibəti olurdu ki, sanki əsgər və zabitlərimizə özü ilə Bakıdan bir vaqon mərmi, nə bilim silah-sursat, döyüş texnikasını gətirmiş kimi bir ovqat yaradırdı. 

     Bilirsiniz ki, o çətin 90-cı illərin əvvəllərində bizim Silahlı Qüvvələrimiz yenicə formalaşırdı və həddindən çox problemlər, çatışmazlıqlar mövcud idi. Amma biz düşmənlə üz-üzə dayanan əsgər və zabitlərimizin necə igidlik göstərdiklərini elə təqdim edirdik ki, həm xalqımızda böyük ruh yüksəkliyi olsun, həm də əsgər və zabitlərimiz özlərini əsl Vətən fədailəri kimi hiss eləsinlər. Bax, Adil İrşadoğlu (Əliyev) o abu-havanı yaradan və milyonlarla insana çatdıran bir döyüşçü-jurnalist kimi mənim xatirimdə qalıb. Onun haqqında o qədər yaza, o qədər danışa bilərəm ki, buna saatlarla qulaq asmaq lazım olar. Simasında hər zaman mehriban gülüş olan bu insan, mənim üçün bir döyüş yoldaşı kimi hər zaman əziz və dəyərli olub. Onun kamera və mikrafonla gördüyü iş şəxsən mənim üçün tarixi yazan canlı insan obrazı kimi qəbul olunur.

     Adil müəllim, bu gün Qarabağ müharibəsinin tarixini olduğu kimi indiki və gələcək nəsillərə çatdırmağı davam edən bir ziyalıdır. O, bu gün də qəlbi Qarabağla döyünən və narahat bir insandır. Nə qədər ki, torpaqlarımız düşmən tapdağı altındadır, biz rahat ola bilmərik və olmamalıyıq. Veteran jurnalist Adil İrşadoğlu gecə-gündüz bacardığı şəkildə bu işi aparır və mən qürür duyuram, bu İnsanla.  Allah ona o qədər dözüm qismət eləsin ki, biz onunla yenidən təkcə bir vaxtlar gəzdiyimiz səngərlərdə deyil, ondan da daha irəlidə, elə Şuşada, Xankəndinin özündə, doğma yurdu olan Ağdamda, digər ərazilərimizdə xatirələrimizi bölüşək və ürəkdən sevinək. İnanıram ki, bu,  tez bir zamanda baş verməlidir və biz o tarixi anları bərabər yaşayacağıq.

     Bağrıma basıram sizi, mənim dəyərli və əziz, zəhmətkeş, döyüşçü jurnalist qardaşım. Var olun hər zaman. Sizin Qarabağ savaşında çox böyük əziyyətiniz və zəhmətiniz olub. Biz bunu görmüşük və şəxsən mən bütün tədbirlərdə bunu qeyd edirəm ki, tanınmış jurnalist Adil İrşadoğlunun, Xanlar Bayramovun, rejissor Rövşən Nicatın, Tofiq Gülməmmədovun, Taleh İsmayılın, teleoperator Tahir Qarayevin, Fikrət Hüseynovun, Əlövsət Aslanovun, Zakir Muxtarovun, Ramiz Rüstəmovun və digər qardaşlarımızın misilsiz xidmətləri və zəhmətləri olub. Onlar Qarabağ savaşının həm canlı şahidləridirlər, həm də döyüş tariximizi yaddaşlara köçürmüş azsaylı Vətən fədailəridirlər. Onları biz heç vaxt unutmamalıyıq və unutmayacağıq.