Daim xalqının sevincinə sevinən, kədərini öz içindən yana – yana keçirən, millətinin haqq sözünü deməyi bacaran mərd insan – Qənirə Rüstəm qızı Rüstəmova dözülməz Qarabağ həsrətiylə ünvanını dəyişdi, əbədiyyətə qovuşdu. Allah qəni – qəni rəhmət eləsin !
ŞEİRİN MÜƏLLİFİ VƏ SƏSLƏNDİRDİ
RÜFƏT NASOSNU
https://adilirshadoglu.wordpress.com/category/daha-cox-yazi-v%c9%99-videonu-buradan-izl%c9%99yin/
Atam İrşad Məhəmməd oğlu Əliyev
(Doğum tarixi : 25.02.1924. - Ölüm tarixi : 13. 03. 1993).
Onun soy-kökü Ağdamın Sarıhacılı və Seyidli kəndlərindəndir. Qarabağ xanı Pənahəli xanın əqrabasıdır. Əslimiz, kökümüz Cavanşirlər nəslindəndir. Cavanşir eli qızılbaş tayfalarına mənsub olmayan müxtəlif tayfa əmirləri sırasına daxil edilmişdi. Mirzə Camal yazır ki, Pənahəli xanın əsil-nəsəbi Dizaqın Cavanşir elindəndir. Bu el çox qədim zamanlarda Türküstandan gəlmiş Bəhmanlı elinin bir qolu olan Sarıcalı oymağındandır. Mirzə Adıgözəl bəyin adlarını çəkdiyi Cavanşir, Kəbirli, Otuziki, Kolanı, Bəhmənli və başqa Azərbaycan türk tayfaları Qarabağ vilayətinin köklü elatları idilər. Otuziki tayfası Səfəvi dövründə müəyyən vergi immunitetinə malik ərazi vahidi təşkil edirdi, Cavanşir tayfasının başçısı isə bu tayfa birləşməsinin irsi hakimi idi. Cavanşirlərin yaşadığı oymaqlardan biri də Dizaq mahalında yerləşən Sarıcalı oymağı idi. Rəvayətə görə bu oymağın adı onun əsasını qoyan Əli adlı şəxsin kürən olması ilə əlaqədar Sarıca Əli kimi çağırılması ilə bağlı olmuşdur.
Atam İrşad Məhəmməd oğlu Əliyev Azərbaycanın görkəmli yazıçısı, dramaturqu və maarif xadimi Süleyman Sani Axundovun mənsub olduğu nəslin ləyaqətli nümayəndəsidir. Ulu babam Allahverdioğlu Mehdi bəyin həyat yoldaşı Əziz nənəm Süleyman Sani Axundovun əmisi Abbas bəyin oğlu 2-ci Abbasın qızıdır.
Bizim Sarıhacılı kəndimiz Azərbaycan Respublikası Ağdam rayonunun Seyidli kənd inzibati ərazi dairəsində kənddir, Qarabağ düzündə yerləşir.
1593-cü ilə bağlı bir Osmanlı qaynağında Otuziki elinin 27 (iyirmi yeddi) oymağının adı sadalanır ki, onlardan biri də Sarıhacılıdır.
Ağdam rayonundakı Sarıhacılı kəndi həmin oymağın adını özündə yaşadır. Görünür bu oymaq öz adını kəndin əsasını qoyan Sarı Hacı adlı şəxsin adından götürmüşdür. Sarıhacılı kəndi Sovet dövründə xeyli böyümüş, rayon mərkəzilə birləşmiş və 1989-cu ilə qədər 28 min 31 nəfər əhalisi olmuşdur.
Bilməyənlər bilsin. Sarıhacılı kəndi başqadır, Sarıcalı kəndi başqa. Sarıhacılı kəndi Ağdamın Seyidli, Xıdırlı, Əhmədavar kəndləri və Əsgəran rayonu ilə, Sarıcalı kəndi isə Ağcabədi rayonu ilə həmsərhəddir. Ümumiyyətlə Otuziki elinin - Ağdamın Sarıhacılı, Seyidli, Sarıcalı və sonradan Çəmənli (Çəmənliyə qız və həmin qıza cehiz sırasında torpaq sahəsi verib qohum olmuşuq) kəndlərinin keçmiş sakinləri Qarabağ xanlığının bünövrəsini qoyan Pənahəli xanın qohum-əqrabasıdır və biz də bu tayfanın (Tayfa insanların qəbilədən böyük olan birliyidir) törəmələriyik, bir daha qürurla vurğulayıram ki, Cavanşirlər nəslindənik.
Sarıhacılı kəndi 1993-cü ilin 23 iyulunda Ermənistan və Rusiya Silahlı Qüvvələri tərəfindən işğal edilmişdi. 20 noyabr 2020-ci il tarixində Qarabağda atəşkəs bəyanatının şərtlərinə əsasən Sarıhacılı kəndimiz Azərbaycan Silahlı Qüvvələrinin nəzarətinə verilmişdir.
Atam ailənin böyük övladı olub. Onun 10 yaşı olanda atası Kərbəlayi Mikayıl oğlu Məhəmməd bəy dünyasını dəyişib. 3 qardaşını (Şəfa, Qadir-İslam, Nadir) və 1 bacısını (Ayna 5 yaşında xəstələnib rəhmətə gedib) böyüdüb boya-başa çatdırmaq üçün namuslu, zəhmətkeş, əsilzadə anası Hurizat nənəmə yaxından kömək edib. Onların təhsilli və ev-eşik sahibi olmalarında əlindən gələni əsirgəməyib.
Rəhmətlik atam İrşad Məhəmməd oğlu Əliyev uzun müddət Ağdam rayonunda müxtəlif dövlət orqanlarında - Rayon Partiya Komitəsində, MTS-də, Rayon Tikinti İdarəsində, Rayon Polis İdarəsində və nəhayət Rayon Polisə Nəzarət İdarəsində məsul vəzifələrdə çalışıb, dövlət məmuru olub.
Gözəl musiqi nümunələrini dinləməyi, şeiri, ədəbiyyatı çox sevərdi. Qonaqpərvər insan idi. Evimiz həmişə qonaqlı - qaralı olub. Tədqiqatçı - alim, professor Şirməmməd Hüseynov, şair - publisist, professor Famil Mehdi, yazıçı - publisist, professor Qulu Xəlilov, yazıçı Nurəddin Babayev, tanınmış jurnalist və baş redaktor Nəriman Zeynalov, tədqiqatçı - alim, uzun müddət Azərbaycan Dövlət Universiteti Jurnalistika fakültəsinin dekanı olmuş professor Akif Rüstəm oğlu Rüstəmov, Azərbaycan muğam ifaçılığı tarixində özünəməxsus yeri, dəst-xətti olan müdrik insan professor Arif Babayev və başqaları ailəmizin ən əziz qonaqları idilər.
ATAMDAN ÖYRƏNMİŞƏM
Sözü üzə deməyi,
Arxasıza köməyi,
Halal çörək yeməyi,
Atamdan öyrənmişəm.
Yaxşılıq aşımağı,
Təmiz ad daşımağı,
Kişi tək yaşamağı,
Atamdan öyrənmişəm.
El-obaya hörməti,
Ülvi-saf məhəbbəti,
Dostlara sədaqəti,
Atamdan öyrənmişəm.
Dağların başı qarsa,
Ürəyimdə baharsa,
Məndə yaxşı nə varsa,
Atamdan öyrənmişəm.
Şeirin müəllifi: Şərafəddin İlkin
NİGARANAM, GÖRƏN ANAM NECƏDİR?
ANCAQ ƏMƏYİM DOĞRU-DÜZGÜN QİYMƏTLƏNDİRİLMƏDİ
Azərbaycan Respublikasının Prezidenti,
Azərbaycan Silahlı Qüvvələrinin Ali Baş Komandanı.
Azərbaycan Respublikasının Prezidenti cənab İlham Heydər oğlu Əliyevə müraciətim:
Möhtərəm prezident, mən sizin sosial şəbəkələrdəki Profillərinizə abunə olmuşam. Səhifələrinizi mütəmadi izləyirəm. Yəqin ki, boş vaxtınız olanda siz də Twitter, Facebook sosial şəbəkələri vasitəsilə mənim əmək fəaliyyətimi, yaradıcılığımı, yazılarımı və videolarımı izləyirsiniz. Mən də sizin kimi peşəkarlıq zirvəsinə vətənpərvərliyimlə, seçdiyim yola sədaqət, xarakterimdəki yorulmazlıq, məqsədyönlülük, topladığım böyük təcrübə sayəsində nail olmuşam. Hərəkətlərimdə ancaq humanizmə, ədalətə, obyektivliyə söykənmişəm.
Daha yaxından tanışlıq üçün İzləməyiniz məsləhətdir:
https://adilirshadoglu.blogspot.com/2012/02/ozum-haqqinda_06.html
Hazırda işləmirəm, pensiyaçıyam. Abrıma qısılıb evimin bir küncündə oturmuşam, dövlətimizin mənə verdiyi cüzi miqdarda (Halbuki mən dövlət qulluqçusu kimi pensiya almalı idim, vermədilər) pensiya ilə dolanıram və peşəmi dərin məhəbbətlə sevdiyimdən müstəqil olaraq jurnalistlik fəaliyyətimi davam etdirirəm.
Mənim 70 illik (Doğum: 01.11.1953 - 01.11.2023) yubiley yaşım torpaqlarımızın düz 3 ildir düşmən tapdağından azad olunmasına təsadüf etdi. Çox gözəl gün idi. Həmin gün yaşadım. Bunu yubileyimə ən böyük hədiyyə hesab etdim. Ancaq sözümün canı var, ondan ibarətdir ki, Azərbaycan Respublikası Mətbuat Şurası İdarə Heyyətinin sədri və üzvlərindən, eləcə də mənə və yaradıcılığıma qiymət verən, hörmət edən dostlarımdan, izləyicilərimdən başqa məni dövlət səviyyəsində təbrik edən olmadı. Başa düşürəm, bundan vacib işlər var, ölkəmizin daxili və xarici düşmənləri dinc dayanmırlar, onlara qarşı ciddi mübarizə etməsək bizi üstələyərlər. Ancaq 70 illik yubiley də insanın ömründə bir dəfə olur. Abrıma qısılıb evimin bir küncündə oturmuşam deyə, mən yaddan çıxmalıyam? Həmişəki kimi yenə də dövlət məni unutdu, məni yadına salmadı. 1-ci Qarabağ müharibəsində - Böyük Vətən müharibəsində könüllü iştirak etmişəm, Vətən uğrunda, torpaq uğrunda 8 il (1988-1996) canımı qoymuşam, həyatımı, ailəmi təhlükəyə atmışam. Ancaq buvaxtadək "MÜHARİBƏ İŞTİRAKÇISI" və ya "MÜHARİBƏ VETERANI" sənədim yoxdur. Qarabağ Əlillər Cəmiyyətinin fəxri üzvüyəm. Qaziyəm və “Qarabağ qaziləri” ictimai birliyinin fəal üzvüyəm, vəsiqə №2613.
50 ilə yaxındır ki, dayanmadan jurnalistlik fəaliyyətilə məşğulam, ancaq buvaxtadək "ƏMƏKDAR JURNALİST" adına layiq görülməmişəm. "PREZİDENT TƏQAÜDÇÜSÜ" deyiləm. Bəs, bunlar nə vaxt olacaq? Mən öləndən sonra?
Vətən uğrunda canımı təmənnasız fəda etməyimə, 1-ci Qarabağ müharibəsində hərbi jurnalist kimi fəal iştirakıma, gənc jurnalistlərə atalıq qayğısı göstərib onların düz yolla irəliləmələrinə şərait yaratmağıma baxmayaraq indi qalmışam ortalıqda. Heç bir məmur mənim və mənim kimi digərlərinin Vətən uğrunda xidmətlərinə diqqət göstərib dəyər vermir və vermək istəmir. Haqqımızı tapdalayıb üstündən su içirlər. Medianın İnkişafı Agentliyi vaxtilə fərqli, seçilən, indi isə ahıllaşan jurnalistlərin xidmətlərini dəyərləndirməyi, onlara qayğı göstərməyi unudub və onlarla işləməyi bacarmır. Belə şəxslərlə bağlı dövlətə, hökumətə rəsmi məktubla müraciət edib onların problemlərini həll etmək, onlara qayğı göstərmək bu təşkilatın borcudur.
Yanımda həyat və iş təcribəsi keçib öyrənən, atalıq qayğısı göstərdiyim işçilərimdən fərqli olaraq dövlətin heç bir qayğısı ilə mükafatlandırılmamışam. Məni düzgün başa düşün, axı mən, zəhmətim qiymətləndirilmədiyinə, avazım eşidilmədiyinə görə dostlarım, həmkarlarım, şagirdlərim və ailəm yanında sınıram...
Mənim kimi canını Vətən yolunda fəda edən digər cəbhə jurnalistlərinin əksəriyyəti də buvaxtadək öz layiqli qiymətlərini almayıblar. Təəssüf ki, Azərbaycan Respublikası Prezidentinin 2002-ci il 11 iyun tarixli fərmanını bizə şamil etmirlər. Həmin fərmanda Azərbaycanın ədəbiyyat və incəsənət xadimlərinin, elm, təhsil, mədəniyyət, iqtisadiyyat, dövlət idarəçiliyində və digər sahələrdə böyük əməyi olmuş şəxslərin xidmətlərinin qiymətləndirilməsi və onların sosial vəziyyətinin yaxşılaşdırılması nəzərdə tutulur. Ümid edirəm ki, hərbi jurnalist Adil İrşadoğlu (Əliyev) və cəbhədə xidməti olan digər həmkarlarım məsələyə sizin müdaxilənizdən sonra öz layiqli qiymətlərini alacaq, dövlətin qayğısı ilə mükafatlandırılacaq və ədalət bərpa olunacaq.
Hörmətlə,
Adil İrşadoğlu Cavanşir (Əliyev) ©
Qocaman televiziya və qəzet jurnalisti,
Azərbaycan Jurnalistlər Birliyinin üzvü (1980),
1-ci Qarabağ Müharibəsinin iştirakçısı (1988-1996).
12.12.2023. / 11-00.
