BƏŞƏRİ DUYĞULARLA YAŞAYAN DOSTUM

NİZAMİ TƏHMƏZOV. 

Jurnalist, daimi oxucu və vəfalı dost.

     Əziz  dostum  Adil İrşadoğlu, səni doğum günün münasibətilə ürəkdən təbrik edirəm. Allaha şükür edirəm ki, nə yaxşı sənin kimi oğullarımız var. Səni tanıdığım uzun illər ərzində necə vardınsa elə də qalmısan. Yüksək mənəvi keyfiyyətlərə, zəngin mənəvi aləmə malik, xalqını, Vətənini, torpağını bütün varlığınla sevən, dostlarına, yoldaşlarına qarşı son dərəcə həssas, qayğıkeş və mehriban bir insan kimi.  40 il ərzində dəyişmədin, Adil İrşadoğlu. Bu qarışıq həyat, üzüdönük zaman, ağır sıxıntılar səni dəyişdirə bilmədi. 

     Torpaqlarımız erməni və rus işğalına məruz qalanda özünü odun-alovun içinə atanlardan biri də sən oldun. Döyüşdün, vuruşdun, peşəkar və təcrübəli bir jurnalist kimi əsil həqiqətləri dünya ictimaiyyətinə çatdırdın. Hər mənada ağır zərbələr aldın, lakin öz mübarizə əzmindən dönmədin, çəkinmədin. Sənin şərəfli həyatın, şərəfli mübarizə yolun çoxlarına örnəkdir, Adil İrşadoğlu. Bunu mən bilirəm. Səni uzun illər tanıyan insanlar bunu yaxşı bilirlər. Sən əsil vətənpərvər, bəşəri duyğularla yaşayan, insanların azadlığı, xoşbəxtliyi və firavan həyatı uğrunda fədakarlıqla mübarizə aparan cəsarətli bir insansan.

     Ermənilərin Dağliq Qarabağa köçürülməsi haqqında çox yzılıb. Lakin hörmətli Adil Irşadoğlunun bir jurnalist və “IRSHAD TV”- nin rəhbəri kimi bu istiqamətdə gördüyü işlər olduqca faydalı və misilsizdir. Qan yaddaşının oyanmsı, milli özünüdərk, hərbi vətənpərvərlik hisslərinin aşılanmasi Adil Irşadoğlu yaradıcılığının və fəaliyyətinin əsas qayəsini təşkil edir. Işğal olunmuş torpaqlarımızın erməni daşnaqlarından azad edilməsi Adil bəyin hayatinin mənasi və yaşam tərzidir. O, bütün fəaliyyətini məhz bu müqəddəs işə həsr etmiş və yorulmadan böyük fədakarlıqla mübarizəsini davam etdirir. Mübaliğəsis deyərdim ki, Adil Irşadoğlu sözün həqiqi mənasında alovlu vətənpərvərdir.

     Adil İrşadoğlu, səni doğum günün - 65 yaşının tamam olması münasibətilə təbrik etməkdən şərəf duyur və qürurlanıram. Sözün həqiqi mənasında sənin kimi oğullarımızla fəxr edirəm. Bu əziz günündə sənə uzun ömür, can sağlığı, ailə səadəti və millətimizin xoşbəxt gələcəyi naminə möhtəşəm uğurlar arzulayıram. Allah səni qorusun. Allah millətimizi qorusun. Allah Azərbaycanımızı qorusun. AMİN. 

BAŞIMIZ ÜSTÜNDƏ YERİ OLAN BAŞ REDAKTOR

 

İlqar Rəsul. 

Azərbaycan Tərcümə Mərkəzi 

informasiya departamentinin rəhbəri.

     Onunla 1995-ci ildə, Bakı Dövlət Universitetində tanış olduq. Onda mən Jurnalistika fakültəsinin tələbəsi idim. Sonradan öyrəndim ki, o da bu fakültəni bitirib. Yeni qəzet yaradırdı.  Kollektivi də əsasən Jurnalistika fakültəsinin tələbələrindən formalaşdırmaq  istəyirdi. Fakültə rəhbərliyinə bu niyyətlə müraciət etmişdi. Rəhbərliyin güvənib məsləhət gördüyü tələbələr arasında mən də var idim. Gəldi, görüşdük, tanış olduq. Tezliklə qurucusu və baş redaktoru olduğu “De Fakto” adlı qəzetin fəaliyyətə başlayacağını deyib, bizimlə birlikdə işləmək istədiyini bildirdi. Gülərüz, açıq fikirli, mümkün qədər sadə və aydın danışan bu mehriban adam haqqnda ilk təəssüratım xoş oldu. Anladım ki, biz bir yerdə işləyə bilərik. 

     İkinci görüşümüz Azərbaycan Nəşriyyatında - “De Fakto” qəzetinin redaksiyasında oldu. Burada daha ətraflı tanış olduq və onun rəhbərliyi ilə işə başladıq. Qəzetin üç səhifəsinin idarəçiliyini mənə  həvalə etdi. Gün necə keçirdi, həftə necə başa çatırdı, xəbərimiz olmurdu. Adam o qədər həyat dolu, insanpərvər, xoşxasiyyət idi ki, qəzetdə işləməkdən daha çox onunla işləmək maraqlı gəlirdi bizə. Hər addımda yanımızda idi. Təkcə işdə yox, həyatda da. Amma işdə..... İş prosesini onsuz təsəvvür etmək mümkün deyildi. O, təkcə jurnalist təcrübəsi ilə yox, xoş əhvalı ilə də bizə dayaq idi.
   
Mən işdə çox qalırdım. Digərləri səhifələrini təhvil verib gedəndən sonra da redaksiyada qalır, bütövlükdə qəzetin tamamlanma işlərində iştirak edirdim. Bəzən doqquzuncu mərtəbədən birinci mərtəbəyə - çap sexinə çiynimizdə “dozakl” daşıdığımız da olurdu. Əslində dozaklı nə o, nə də mən daşımalı idim. Kimisə çağırıb bu işi tapşıra bilərdi. Amma bir də görürdün vaxtı çatanda deyir “gəl ikiqardaş aparaq bunu aşağı verək, qayıdaq”. Mən bilmirdim nəşriyyatda ondan savayı hansısa baş redaktor belə edir, ya yox, hər halda bunu edən biri vardısa, o da ən azı bizim baş redaktorumuz Adil İrşadoğlu qədər sadə və səmimi biri olmalı idi. 

     Bizimlə birlikdə hər işi görürdü o. Arada iş gününün axırında - bütün işlərin tamamlandığından əmin olandan sonra birlikdə elə redaksiyadaca oturub yeyib-içdiyimiz də olurdu. Süfrə arxasında da qətiyyən heç kimdən fərqlənməzdi. Adamın təbiətində fərqlənmək, seçilmək, özünü üstün, artıq göstərmək cəhdi qətiyyən yox idi. Çünki adam elə təbiətin özü idi. Küləyə oxşatsan həzin, yağışa oxşatsan narın, torpaq kimi bərəkətli, günəş kimi işıqlı Adil İrşadoğlu. 

     İstər iş başında, istərsə də süfrə arxasında kiminsə sıxıldığını duyanda aşırı zarafat etməkdən də çəkinməzdi. Yetər ki, hamı rahat olsun. O, bunu yalandan, işin getməsi xatirinə etməzdi. Hətta işi yarıtmayan olsaydı belə, onunla da rəftarında hər hansı fərq, dəyişiklik olmazdı. Onun üçün insanlıq hər şeydən üstün idi. Sevimli peşəsindən də. Bəzən bunu etiraf da edirdi: İş gəldi gedərdi, onu necəsə alındıracağıq, yüksək səviyyədə ortaya qoyacağıq onsuz da, - deyərdi. Amma unutmayın ki, bu gün burdayıq, sabah Allah bilir harda olacağıq, bir-birimizin qədrini bilməyimiz, bir-birimizə dəyər verməyimiz hər şeydən vacibdi.

     Ən çox işlətdiyi fikirlərdən biri də “Yaxşı olacaq” idi. İş çətinə düşəndə də “hər şey yaxşı olacaq”, - deyib təsəlli verməyi, iş yaxşı gedəndə “bundan da yaxşı olacaq”, - deyib qanadlandırmağı da var idi adamı. 

     Sonralar elə onun dediyi kimi də oldu. Birlikdə işləməyimiz öz ömrünü başa vurdu. 1997-ci ildə zaman hərdən onun dediyi  müvəqqətiliyin sonunu gətirdi. Ayrılıb hərəmiz bir tərəfə dağılışdıq. Amma münasibət, qədir-qiymət məsələsində illər heç nəyi dəyişə bilmədi. Hər şey necə var, elə də qaldı. Hələ bir az daha da artdı mehribançılığımız.  
Aradan xeyli vaxt keçib. Qayğılarımız görüşlərimizin arasındakı məsafəni bir xeyli uzadıb.  Amma indi də təsadüfən hardasa rastlaşanda ikimizin də üzümüzdə işıq yanır sanki. Təbəssümlə sevinc qarışır bir-birinə çöhrəmizdə. Yenə də ilk zarafatı, xoş sözü o deyir. Yaxınlaşıb sevə-sevə görüşürük, dərdləşirik, ayrılanda da müvəqqəti vidalaşırıq. Bilirik ki, ömür vəfa edincə yenə də görüşəcəyik. 

P.S.
Məncə işə yeni başlayan jurnalistin bəxtinə məhz Adil İrşadoğlu kimi baş redaktorun düşməsi onların sonrakı fəaliyyətlərində çox şeyi həll edir. Bəlkə kimsə müvəqqəti olaraq öz peşəsini yaxşı bilməz. Bəlkə kimsə nəyisə vaxtında çatdırmaz. Amma bütün bunlar zaman məsələsidir. Qarşısına jurnalist olmağı məqsəd qoyan adam təcrübə qazanıınca işləri yoluna düşər. İnsancasına münasibəti, özündən aşağı səlahiyyətdə olanlarla necə rəftar etməyi öyrənməyin təməli isə əvvəldən və səmimi əsaslar üzərində qoyulmalıdı. Adil İrşadoğlu bu məsələdə də ən yaxşılardan biridir. 
   

"KİŞİ OĞLU KİŞİ" ADINI HEÇ NƏYƏ DƏYİŞMƏRƏM...

TOFİQ ƏLİYEV.

Daimi oxucu və vəfalı dost.

     Hamımızın hörmətini qazanmış və hər birimizin istəklisi olan Adil müəllimin, nə vaxtsa belə bir yazısını oxumuşdum. Bu yazı  təxminən bele idi :

" - Cek Keyder jurnalistikanı “dördüncü hakimiyyət”  adlandırıb. Və bu, təsadüfü deyildir. Bu, həm böyük məsuliyyət və eyni zamanda, yüksək şərəfdir".

     Adil İrşadoğlu (Əliyev)  jurnalistikanı mükəmməl bilən və bu məsuliyyətli peşənin yükünü C.Keyderin dediyi kimi, şərəfini də, məsuliyyətini də çiyinlərində daşıyan, xalqına informasiya və maarifləndirmə sahəsində dürüst qulluq edən professional jurnalistdir. Sadə, mehriban və ətrafında olanlara qarşı sonsuz məhəbbəti, onu oxucularına da, yaxınlarına da sevdirmişdir.

     "Ot kökü üstə bitər", - demişlər ata-babalarımız. Bəli, elinin, obasının xüsusi hörmətini qazanmış el ağsaqqalı, bacarığına və savadına görə müxtəlif vəzifələrdə xalqına qulluq edib çalışan İrşad Məhəmməd oğlu Əliyevdən dərs almışdır, Adil müəllim. Şübhəsiz ki, o, başqa tərbiyyədə və anlayışda ola bilməzdi. 

     Adil bəyin bioqrafiyası və keçdiyi keşməkeşli, bəzən enişli və əksər hallarda yoxuşlu yollardan hamımız xəbərdarıq. Ona görə qısa olaraq mən onun yaradıcılığı barədə bəzi məqamlara toxunmaq  istərdim. Buna, ədəbiyyatcı və bu sahədə yaradıcı biri olmasam da, heç də yüksək olmayan jurnalist "qanarar"-ıyla böyüyüb başa çatmış jurnalist övladı kimi haqqımın çatdığını düşünürəm. Adil müəllim bir zamanlar mənim də təhsil aldığım Ağdam şəhər 1 saylı məktəbin yetirməsidir. Orta məktəbi müvəffəqiyyətlə başa vurduqdan sonra Azərbaycan Dövlət Universitetinə (indiki BDU) daxil olmuş və onun adı daim fəal tələbələr sirasında çəkilmişdir. Aydındır ki, bu fəallıq universitet rəhbərliyinin nəzərindən yayınmamış və heç təsadüfü deyil ki, təhsili başa vurduqdan sonra, onun təyinatı xüsusi olaraq, sovetlər dönəmində respublikada ilk və tək Az.Tv kanalı kimi ali dövlət televiziyasına verilir. İlk işində də xüsusi fəallıq göstərən Adil bəy, televiziya rəhbərliyi tərəfindən dəfələrlə mükafatlandırılır və  az müddətdə bir çox verilişlərin hazırlanıb ərsəyə gəlməsində müstəsna rolu və saysız verilişlərin birbaşa müəllifi olur. Bütün bunlarla bərabər o, həm də müxtəlif qəzət və jurnal redaksiyalarıyla da əməkdaşlıq edir. 

     Adil müəllim az zaman kəsiyində bir çox qəzet redaksiyalarının yaradılmasında xüsusi rolu olmasıyla bərabər, bu redaksiyalarda  aparıcı vəzifələrdə işləmişdir. Qarabağ müharibəsi zamanı Adil müəllim məhz bir əlində silah, digərində qələm və mikrofonla, erməni səngərləriylə üzbə-üz, 250 - 300 metr məsafədə döyüşə-döyüşə fəaliyyət göstərən çox az jurnalistlərimizdəndir. 

     Adil İrşadoğlu (Əliyev) layiq olduğu peşə imtiyazlarından və dövlət tərəfindən qiymətləndirilmələrdən kənarda qalsa da, bu, onun sənətinə olan sevgisini azaltmamış və xalqına, dövlətinə olan məhəbbətinə xələl gətirməmişdir. 

     Kaş bir çox digər həmkarlarınızdan müsbət yöndə fərqləndiyiniz kimi, yəni köklü, ziyalı nəsildən olmanız və keçdiyiniz aktiv, işgüzar, xalqımız üçün səmərəli fəaliyyətinizlə bərabər, bir az da müasir zəmanənin nəbzini tuta biləydiniz, Adil müəllim. "Nebzin" nədən ibarət olduğunu, zənnimcə sizin kimi arif adama anlatmağa ehtiyac yoxdur. 

     Amma yox ! İnanmıram ki, fenomen bioqrafiyaya malik bir insan, öz şəxsiyyətinə "nəbz" - lə işləməyi sığışdırsın. Mən həyatımda heç vaxt "Kişi oğlu, Kişi" adını hansısa işlərə görə verilən imtiyazlara dəyişmərəm və nə yaxşı ki, bu AD sizindir, nə yaxşı ki, siz bu ADI qoruyursunuz. Rəhmət olsun sizi bu zavallı Vətənimizə bəxş edən valideynlərinizə.

 
     Olduqca dostcanlıdır, Adil müəllim. Bunu onun yaratdığı sayt səhifələrində də görmək olar. Həyatda olan dostlarına məhəbbəti ilə bərabər, ardıcıl olaraq dünyasını dəyişmiş dostlarını da tez-tez anır və ruhlarını əziz tutur. Buna mən, onun daimi oxucusu kimi  dəfələrlə rast gəlmişəm. Şübhəm yoxdur ki, onun bütün dostları, mənim kimi onunla fəxr edir, onunla dostluqdan qürur duyurlar. 

     Qardaşım Adil bəy, sən  həyatının 65 ilini  şərəflə yaşayıb başa vurdun. Allah sənin kimi insana daha 35 il də ömür nəsib eyləsin. Çünkü sən Vətənə, xalqa, qohumlarına, ailənə və dostlarına gərəkli insansan. Səni doğum günün münasibətiylə ürəkdən təbrik edirəm, qardaşım. Nə yaxşı ki, varsan !

VƏTƏNPƏRVƏR VƏ QAYĞIKEŞ İNSAN

İBRAHİM MEHDİ. 

Jurnalist, yazıçı-publisist. 

                               

     Yeniyetmə və gənclik illərindən qohum kimi tanıyıb ünsiyyətdə olduğum Adil İrşadoğlu ilə  Bakı Dövlət Universitetində təhsil aldığımız illərdə demək olar ki, hərgünkü təmaslarımız məndə ona qarşı səmimi bir bağlılıq, doğmalıq hissi formalaşdırdı. Adil çox həssas, ətrafındakılara münasibətdə qayğıkeş bir insandır. Mən heç vaxt onun kiminsə haqqında xoşagəlməz və haqsız fikir söyləməsinin şahidi olmamışam. Bu xarakterik xüsusiyyətlər ona genlə keçmişdir. Atası İrşad Məhəmməd oğlu Əliyev 2-ci Dünya Müharibəsinin iştirakçısı kimi şərəfli bir döyüş yolu keçmiş, müharibə başa çatdıqdan sonra doğma Vətənə qayıdaraq uzun illər partiya- sovet və hüquq- mühafizə orqanlarında çalışmışdır. Təmizlik, saflıq, tapşırılan işə məsuliyyətli münasibəti nəticəsində uzun müddət çalışdığı Ağdam rayonunda həm dövlət, həm də rayon sakinlərinin etimadını qazanmaqla sözükeçərli nüfuz sahibinə çevrilmişdir.

     Anası Qənirə Rüstəmova uzun illər Ağdam şəhər 2 və 7 saylı beynəlmiləl məktəblərdə fizika və riyaziyyat fənni üzrə pedaqoq kimi çalışmışdır. Məhz belə xeyirxah peşə sahiblərinin tərbiyə verib yetişdirdikləri övlad da bu gün çoxlarının hərbi jurnalist, vətənsevər insan kimi tanıdıqları Adil İrşadoğlu kimi cəmiyyətimizdə nüfuz qazanmış mükəmməl şəxsiyyət olmalı idi və oldu da...

     Birinci Qarabağ döyüşlərinin başladığı ilk günlərdən AzTv-nin “Hərbi Vətənpərvərlik və Salnamə Baş Redaksiyası”nın əməkdaşı kimi sərhədboyu rayonlarda hərbçilərin, mülki əhalinin qayğılarının işıqlandırılması, mövcud problemlərin əlaqədar dövlət orqanlarına çatdırılması naminə yorulmadan çalışmış, dəfələrlə öz həmkar dostları ilə təhlükəli anlar yaşamışdır.

     Şuşada ilk dəfə yerli televiziya verilişləri yayımının təşkilində iştirak etməklə peşəkar verilişlərin hazırlanması və yerli əhalinin ruhlandırılması kimi vacib bir işin təməlini qoymuşdur. Uzun illərin iş təcrübəsi gənc hərbi jurnalistlərin yetişdirilməsində Adili həmişə fərqləndirib.

     Qarabağ uğrunda savaşın başladığı ilk günlərdən peşəkar jurnalist kimi Vətənə ürəkdən bağlılığını öz gündəlik fəaliyyətilə sübut edən Adil İrşadoğlu elə bir döyüş bölgəsi yoxdur ki, orada çəkiliş aparıb əsgərlərimizin ağır döyüş əməliyyatlarını işıqlandırmasın. Onun həyatı ilə vidalaşmaq anları da olub. Təəssüf ki, nə o vaxtlar, nə də sonralar çalışdığı AzTv-nin rəhbərliyi, dövlət və ictimai qurumlar tərəfindən xidmətləri nəinki layiqincə qiymətləndirilmədi, əksinə birdəfəlik unuduldu.

     Adil İrşadoğlunun jurnalist fəaliyyəti haqqında çox danışmaq, yazmaq olar. Azərbaycan jurnalistikasının tarixi ənənələrini, təhsil illərində aldığı nəzəri bilikləri praktikada əsaslandırmağı bacaran, uzun illər bu sahədə qüsursuz fəaliyyət göstərən, son illərin döyüş tarixinin canlı şahidi və salnaməçisi Adil İrşadoğlunun bu gün unudulması, layiq olduğu titul və qayğılardan kənarda qalması anlaşılan deyil...

     Mən dostum, jurnalist fəaliyyətinə və bu sahədəki əvəzsiz xidmətlərinə xüsusi dəyər verdiyim Adil İrşadoğluna sağlam ömür, ona qarşı olan ədalətsiz münasibətin qarşılığında səbr, təmkin, əzm və iradə arzulayıram. 65 yaşın mübarək, QARDAŞ !

ADİL İNSANIN ƏVVƏL İMZASINI TANIMIŞAM

Rey Kərimoğlu. 

Qarabağ qazisi, 

"Qazilər-İnformasiya portalı"nın baş redaktoru.

     Adil müəllimin əvvəl imzasını tanımışam. Şəxsən üzbəüz isə onu çox sonralar tanıdım. Yəni özündən əvvəl imzasını tanımışam. Və əsl jurnalist üçün də ən vacibi onun imzasının tanınması və sevilməsidir, məncə...

     Tale elə gətirdi ki, Adil müəllimlə 1999-2001-ci illərdə Qarabağ Əlillərinin orqanı olan “Əlillər” qəzetində bir yerdə çalışdıq. Qəzetin baş redaktoru, rəhmətlik Müştəba İsmayıloğlu idi. O, Adil müəllimin tələbə yoldaşı olmuşdu. Adil İrşadoğlu “Əlillər”in məsul redaktoru olsa da, bütün yaradıcı və texniki proseslərdə yaxından iştirak edirdi. Baş qazi rəhmətlik Etimad Əsədovun və qazilər heyətinin razılığı ilə “Əlillər” qəzetinin içərisində Çeçenstan Respublikasından bizə pənah gətirmiş qazilər və onların ailələri üçün rus dilində “Salam” adlı qəzet buraxmağa başladı. O vaxt bütün qəzetlər hələ də Kiril əlifbasıyla çap edilirdi. Adil müəllimin təşəbbüsü ilə Azərbaycanda ilk dəfə “Əlillər” qəzeti Kiril əlifbasından Latın əlifbasına keçdi. Öz işini vicdanla yerinə yetirməklə yanaşı o, digər insanlara da yardımçı olurdu. 

     Adil müəllim vicdanlı, saf, ləyaqətli və mehriban insandır. Həm də çox prinsipial insandır! Bu səbəbdən də ərizə yazıb 20 il çalışdığı dövlət televiziyasından ayrılmışdı. Amma mətbuatda qaldı, müxtəlif qəzetlərdə çalışdı. Yazdı, yaratdı...

     Bu fədakar insan öz peşəsini ürəkdən sevir. Hamı bilir ki, mən xaraktercə çox çılğın və emossional adamam. Bu da həm yaradıcılığımda, həm də iş prosesində müəyyən problemlər yaradırdı. Adil müəllim peşəkar jurnalist, həyat təcrübəsi olan bir şəxs kimi həmişə çox vacib məsləhətlər verirdi mənə. Mən də onu dinləyir, imkan daxilində tövsiyələrinə əməl edirdim. Üstündən uzun illər keçəndən sonra etiraf edirəm ki, həm o zaman, həm də sonrakı illərdə onun məsləhətlərinin mənə böyük faydası dəyib.

     Çox şirin və maraqlı söhbətləri də olur Adil müəllimin. “Qağa, bəri gəl ey!” - deyib, maraqlı söhbətə başlayırdı. Tələbəlik illərindən böyük həvəslə danışırdı. Dostlarından -  xalqımızın gözəl qələm sahibləri rəhmətlik Ağamalı Sadiq Əfəndidən, allah ömür versin, yazıçı Mustafa Çəmənlidən və digərlərindən danışırdı.

- Heç bilirsən Mustafanın necə gözəl səsi var idi?! Saz çalan Ağamalıya tar çalmağı öyrətdim ... Pəh! Heyif o günlərdən...

Vay o gündən ki, “Əlillər”in çap olunan nömrəsində nəysə bir qüsur ola, cümlə, hərf səhvi gedə. Qanı qaralırdı, çox pis olurdu. Təskinlik verəndə isə :

- Qağa, belə olmaz ey! Axı bir belə əziyyət çəkmişik! Bu nə səhvdir gedib?! Qəzetdə bir hərf də səhv getməməlidir! Bu ciddi işdir, biz də ciddi adamlarıq. Burada imzamız gedir...

     İndi başdan ayağa cümlə, hərf səhvləri ilə gözümüzü könlümüzü bulandıran mətbuatı görəndə həmişə Adil müəllimin dediklərini xatırlayıram! Əslində onun kimi peşəkarların yeri görünür mətbuatımızda! Onları arayıb tapıb işə dəvət etməliyik, məsləhətlərinə qulaq asmalıyıq.

     Qarabağ məsələsinə də əsl vətəndaş mövqeyi nümayiş etdirib və bu gün də etdirir... Torpaqlarımızın işğalı hamı kimi onu da yandırır, dədə-baba yurdunun işğalda qalmasını qəbul edə bilmir. Barışmır bu işğalla!  

     Dövlət Televiziyasında işləyəndə Adil İrşadoğlu Qarabağa tez-tez ezamiyyətə gedər, ən qaynar nöqtələrdə olar, materiallar hazırlayardı. Bu gün hamımız Azərbaycanın Milli Qəhrəmanı Asif Məhərrəmovla (Fred Asif) müsahibələri internet resurslarından sevə-sevə izləyirik. Asif kimi televiziyadan-ekrandan qaçan bir qəhrəmanı lentin yaddaşına köçürüb gələcək nəsillərə ötürən də Adil müəllimdir.

     Fred Asifin qardaşı Qarabağ qazisi Ədalət Məhərrəmov deyir ki, Asif heç vaxt çəkilişlərə razı olmayıb. Amma bu gün əlimizdə olan ən qiymətli video görüntülərin çəkilməsinə Fred Asif Adil İrşadoğlunun xahişindən sonra razılıq verib. Çünki Adillə dost olub. Asif  Adilin sözünü yerə salmayıb. Və Adil sözügedən müsahibəni alıb Fred Asifdən! Yoxsa biz Fred Asifin görüntülərini, danışığını, olduqca maraqlı fikirlərini realda necə görə bilərdik?

     Adil müəllim, həm də namuslu insandır. Torpağa, vətənə, dövlətə, millətə bağlı olduğu kimi ailəsinə da çox  bağlıdır. O, həm də ailəsi ilə nəfəs alır. İşdə həmişə onun cəfakeş ailə başçısı olduğunu duyurduq.

     Adil İrşadoğlunun xarakterindəki vacib bir detalı da deyim. Çox dəqiq və həssas adamdır. Vay o gündən səndən kiməsə salam göndərə və sən o salamı çatdırmayasan. Üzünə deməz, amma səndən inciyər. Lap bərk inciyəndə isə :

- Qadan alım, bəs sənnən salam göndərmişdim, niyə çatdırmamısan? Eşidər-bilər sənnən görüşmüşəm, ona salam göndərməmişəm, inciyər ey məndən.


* Əziz Adil müəllim, Allah sizə ürəyinizə görə versin, doğum gününüz - 65 illik yubileyiniz münasibətilə Sizi təbrik edirəm. Sizə uzun ömür, can sağlığı arzulayıram. Ürəyinizdəki bütün arzularınıza çatasınız.