Məzahir Süleymanzadə.
Yazıçı-jurnalist, Əməkdar Mədəniyyət işçisi,
Ali Media mükafatı laureatı.
...Tələbəlik illərimi tez-tez xatırlayıram. Bizim xoşbəxtliyimiz onda idi ki, hansı kursda oxumasından asılı olmayaraq hamı bir-birini yaxşı tanıyırdı. Fakültəmizin məskunlaşdığı Yefim Saratov küçəsindəki balaca, bir-neçə otaqlı ağ binada o qədər doğmalıq, o qədər səmimiyyət var idi ki...Hələ mən buradakı yaradıcılıq mühitini demirəm. Özü də söhbət təkcə jurnalist yaradıcılığından getmir. Fakültəmizdə gözəl səsi, ifaçılıq qabiliyyəti, rəssamlıq bacarığı olan o qədər tələbə var idi ki...
Onları xatırlayanda ilk növbədə Adil İrşadoğlu, Mustafa Çəmənli, Ağamalı Sadiq Əfəndi, Xavər Abbasova, Rafiq Hacıyev, Abdulla Məcidov, Cəlal Yaquboğlu...yadıma düşür. Hətta tələbələrimiz dahi Üzeyir Hacıbəyovun "Leyli və Məcnun" operasını tamaşaya da qoymuşdular. Əlbəttə, bizdən iki kurs yuxarıda oxuyan Adil İrşadoğlu bədii özfəaliyyətdə xüsusi fəallığı ilə seçilirdi. Ağdamda müsiqi təhsili almışdı, muğamlarımızı, xalq mahnılarımızı məharətlə ifa edirdi. Tələbə-xanəndələri müşayiətinə isə söz ola bilməzdi. Məşq zamanı küçədən keçənlər ayaq saxlayıb tələbələrimizin ifasını dinləyərdilər. Əlbəttə, Adilin fəallığı, təşkilatçılıq qabiliyyəti fakültəmizin nüfuzunu artırmışdı. Bizim tələbə-müsiqiçiləri tez-tez başqa institutların tədbirlərinə qonaq çağırardılar...
Adil İrşadoğlu fakültəmizi məndən iki il əvvəl bitirib Azərbaycan Milli Televiziyasına işləməyə getdi. Amma bu, bizi ayırmadı. O zaman mən "Televiziya Tələbə Klubu" verilişinin aparıcısı idim. Adillə tez-tez görüşürdük. Adil İrşadoğlu tez tanındı, ad-san qazandı. Televiziya mütəxəssisləri arasında adı hörmətlə çəkilirdi...Amma biz Qarabağ müharibəsinin ilk illərində Adili daha yaxından tanıdıq. Səsi daim səngərdən gəlirdi. Düşmənə qarşı həm kamera, həm də silahla döyüşürdü...Hər dəfə Adili ekranda görəndə onun peşəkarlığına heyran qalırdıq. Adilin çəkdiyi süjetlər, cəbhə bölgəsindən hazırladığı reportajlar bu gün də aktuallığını itirmir.
Adil İrşadoğlu bir müddət televiziyadan ayrılsa da öz sevimli peşəsindən - jurnalistikadan uzaqlaşmadı. O dövrün nüfuzlu qəzetlərində çalışdı, sənədli filmlər çəkdi, ordu quruculuğunun ilk illərinin salnaməsini yaratdı. Sosial şəbəkə istifadəçiləri bu gün də Adilin çəkdiyi süjetlərə maraqla baxır, onun xatirələrini oxuyurlar.
Adil İrşadoğlu yaradıcılığı gənc jurnalistlərə örnəkdir. O, sözün həqiqi mənasında canlı məktəbdir. "Vətən" sözü dilindən düşməyən, Ağdam həsrəti qəlbini dəlib-deşən Adil İrşadoğlu gecə-gündüz çalışır, salnamə yaradır...
Bu yaxınlarda həmişə adını hörmətlə çəkdiyimiz, yaradıcılığına ehtiramla yanaşdığımız Adil İrşadoğlunun 65 yaşı tamam olacaq. Biz onu yubileydən-yubileyə yox, hər gün hörmətlə yad edirik, çəkdiyi filmlərə təkrar-təkrar baxmağa, səsini eşitməyə ehtiyac duyuruq. Torpaq, yurd həsrəti ilə yaşayan həssas qəlbli yaradıcı adama nə arzulamaq, onu necə ovundurmaq olar...Tələbəlik dostuma can sağlığı, uğurlar diləyirəm, onu kamera çiynində tezliklə doğma Ağdam küçələrində görmək istəyirəm...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder